Ik kwam naar het asiel voor een leuk huisgenootje. Toen mij verteld werd dat Momo in een pleeggezin zat, ben ik daar gaan kijken, en was direct verliefd. Deze knappe kitten was op straat gevonden en ontzettend bang. De eerste paar dagen bij mij thuis was het blazen, blazen en nog meer blazen. Maar ik kon alles met deze knappe jongeman. Liet zich oppakken, aaien, en zodra hij er bij zat was het ook goed. Nu, zo’n kleine maand verder, zijn er reuzensprongen gemaakt in de ontwikkeling. Momo zit niet meer als angstig dropje in de bench, maar speelt erop los, en begint echt een kleine doerak te worden. Ook kopjes geven en knuffelen staat nu dagelijks op het programma. Alleen visite blijft nog spannend maar ook dat komt vast goed! Wat ben ik trots op deze knappe vent. En dat leuke huisgenootje, nou dat is zeker gelukt! Dankjewel, voor zowel het asiel als het pleeggezin. Ik heb een maatje die ik niet meer loslaat.