Hallo oud verzorgers.
Hier een berichtje van Charlie (Zorro) en Elsie (Zenzi)vanuit Nijmegen. We hebben eigenlijk heel weinig tijd om berichtjes te schrijven, we zijn namelijk veel te druk met ontdekken, spelen en kattenkwaad uithalen. Maar onze nieuwe pleegmama vond dat het nu tijd werd om toch even wat te laten horen. We hebben inmiddels al zoveel beleefd en we hebben het ook super naar ons zin in ons nieuwe thuis. Er zijn wel wat kleine dingetjes die nog beter kunnen, maar hey, overal is wel wat hé.

We heten nu Zorro en Zenzi, en dat vinden we prima namen. Toch word ik, Zorro, ook wel eens Dieseltje genoemd als ik mijn luide motortje aan zet. Of nog erger, Guido, omdat ik een tikkeltje scheel kijk. Maar goed, dan doe ik net of ik gek ben, en reageer ik lekker niet. Er loopt hier nog een poes van 5 jaar rond, maar die zien we bijna niet. En als we haar zien doet ze heel lelijk tegen ons. Wat hebben wij haar nou gedaan? Behalve dan dat we in haar territorium verblijven. Deze poes wordt Ziva genoemd, maar Diva was wellicht voor haar een betere naam geweest. Pff.. wat een verbeelding heeft die meid. Maar we prikken daar wel doorheen hoor. Ze is gewoon super gestrest en eigenlijk heel bang voor ons. We blijven gewoon ons lieve zelf en geven haar wat ruimte, dan gaat dat vast wel goed komen.

Onze nieuwe baasjes zorgen er op hun beurt voor dat we elkaar niet constant tegen hoeven te komen, door hoge plekjes in huis en voldoende mogelijkheden om ieder ons eigen gang te gaan.
We hebben een nieuwe krabpaal gekregen, die is zo groot dat we helemaal bij het plafond kunnen komen. En er zijn hier een heleboel speeltjes om mee te spelen. Ik zelf ben meer van het pootje-ballen en mijn zusje Zenzi is helemaal dol op hengeltjes met franjes. Samen spelen we graag tikkertje en verstoppertje. En als we moe zijn van al dat gedol, dan kruipen we lekker bij elkaar om een dutje te doen.

Een poosje geleden gebeurde er toch iets raars. Er kwam een mevrouw met een ding wat rare piepjes en klikjes maakt. Ze had een groot laken bij zich, helemaal in mijn kleur. Ik ben zelf super zwart en kon me lekker in dat laken verstoppen. Ik heb me helemaal gegeven en nu schijnt het dus zo te zijn dat ik op foto’s sta. Geen idee wat dat is, maar het vrouwtje is het helemaal blij mee.
Ze zegt dat ik onmogelijk vast te leggen ben op foto’s, omdat ik geen tel stil kan zitten en omdat ik met mijn kleur geheel in het interieur opga. Ons vrouwtje legde ons ook uit dat die leuke mevrouw een opleiding als fotograaf volgt in Brussel en dat ze voor school een opdracht moest maken. De opdracht was zwart op zwart. Kwam dat even goed uit. Mijn zusje heeft meerdere kleurtjes, en paste niet in de opdracht. Maar hey, die is al mooi van zichzelf en bij haar lukken de foto’s meestal wel.

Ook zijn we een nachtje wezen logeren in een groot huis met allemaal andere katten. Die vertelden ons dat ze ook mochten logeren en dat de baasjes hun dan weer op kwamen halen. Eerst waren we wel wat angstig voor die andere katten, maar ze deden allemaal heel lief tegen ons. Geen geblaas of gegrom, gewoon een warm welkom. En al snel waren we aan het spelen en vriendjes maken. We hadden het er heel erg naar ons zin eigenlijk en de tijd daar is omgevlogen. Wie weet mogen we ooit nog wel een keer, maar het vrouwtje wil dat liever niet, al heb ik haar horen zeggen dat het helemaal niet verkeerd is geweest voor ons om te ervaren dat andere katten best aardig kunnen zijn.

Nou, wij gaan weer spelen. Zo als jullie hebben kunnen lezen gaat het dus echt heel goed met ons.
Tot een volgende keer! Kopjes van Zenzi en Zorro