Hallo Allemaal,

Daar ben ik weer even met een kleine update over Sita….ze maakt het goed en is zeer graag buiten….een tijdje geleden is haar jachtinstinct goed ontwikkeld in deze buurt…..te weten….na een kleine wandeling kwam ik thuis ..(de tuindeur was op een kier open voor haar) en ik zag meteen bij binnenkomst dat Sita binnen was en “iets” anders ook….toen ik dichterbij kwam zag ik er een pad rondspringen…..hoolimossie dat was schrikken….nou is dit de tijd dat ze als kleine ukkies in de tuin rondhuppelen, maar ik vergeet even dat ze natuurlijk ook groter kunnen worden en daar zat het dier dan…..brrrrrrrrrrrrrrrr Sita gaf er zachtjes een tikkie tegen aan en hoppa,.. de pad sprong weer verder….uiteindelijk heb ik het diertje kunnen vangen in een grote emmer met de handschoenen aan want ik ben niet zo’n held dat ik dat met blote handen aanpak…..paar dagen later kwam ze binnen met een dode muis…..kanonne, nee he?…..ik heb haar en de buit rustig naar buiten laten gaan, en toen ik het af wilde pakken verdween ze met de muis achter in de struikjes…..hahahahahahaha…hmm madam komt op dreef…..een week later kwam ze met een levende mus binnen…..ook deze begroette ik vriendelijk maar inwendig dacht ik: helpppppppppp……wederom voorzichtig naar buiten laten gaan met de prooi in haar bek….toen Sita de mus even losliet pakte ik haar flink in haar nekvel en tot mijn vreugde vloog het dier meteen weg…..pffffffffffffff wat een opluchting…..de dag erna hetzelfde ritueel, je gelooft het toch niet he? dezelfde mus of toch nog kleiner in haar bekkie en daar kwam ze trots mee binnen lopen…..ochlala…..ik krijg zowat een zenuwinzinking ervan (grapje) maar het zet mij wel aan het denken….wederom gingen we voorzichtig naar buiten….ik heb Sita stevig in haar nekvel gepakt en toen liet ze de mus los, Sita naar binnen gedaan, snel de deur dicht,  en het kleine vogeltje bleef in shock achter…..ik heb voorzichtig wat water op het koppie gedaan en er wat voer bij gezet zodat het in alle rust kan bijkomen….binnen het uur is het musje weggevlogen….hoeraaaaa…ik was er heel blij om….Sita kan er niets aan doen maar je schrikt steeds als ze de deur binnen komt…..wat voor verrassing zal er “nu” weer komen…goede raad is duur….vorige week is er een kattenluikje met een magneet in de deur geplaatst…..een magneetje in de vorm van een zwart steentje hangt nu om haar nek….en nu weet zij dat ze zelfstandig binnen kan komen/lopen ook als ik er niet ben, en ik hoop dat hiermee het probleem is opgelost….ik sluit niets uit, ik blijf waakzaam maar ik voel mij wat geruster, snap jullie dat?….maar de deur staat wel eens open met dit weer maar enfin dat zien we dan wel weer….ik weet nu dat ze dan heel trots en hautain aan komt lopen met het “wild” in haar bek…..hahahahahaha wat een temperamentvolle lady he?….verder maakt Sita het goed….eet en drinkt goed en geniet van het buiten zijn….in de tuin verstopt ze zich onder een paar bladeren zodat ze alles wat beweegt in de gaten houd, tot een vlieg en een vlinder toe….hap slik slok is het dan als het lukt…..
’s Avonds voor het donker gaat worden sluit ik het luikje af en blijft ze veilig binnen in huis….dan wordt het thuis voor nog meer rust…..tot zover de avonturen van Sita….ik ben blij dat ze in huis is, ik slaap beter nu……tot ziens, tot een volgende keer….

Een kopstootje van Sita en de hartelijke groeten van Beppie